Η παράταση της απορρύθμισης που συνόδευσε την εξάπλωση του λοιμού ανέδειξε ακόμα και στους πλέον ανύποπτους πολίτες το ψεύδος και την ανικανότητα των κυριάρχων.
Η επιβολή ενός και μόνο τρόπου ζωής μονοσήμαντης και γραμμικής, με συνέπειες καταστροφικές τόσο για το περιβάλλον όσο και για τον ίδιο τον άνθρωπο, δημιούργησαν μία κατάσταση σε όλη την οικουμένη κολασμένης αφυσικότητας. Μάσκες, απομόνωση, εγκλεισμός, αποστάσεις, οικονομική απραξία κλπ.
Η εκμετάλλευση μέρους των επιστημών μονοπωλήθηκε σε όφελος των κυριάρχων και όχι για τους λαούς. Όποιος επιστήμων έχει αντίλογο ή απλώς ερωτηματικά απωθήθηκε στο περιθώριο. Ενώ τα μέσα υποτιθέμενης ενημέρωσης τρομοκρατούν και δεν ενημερώνουν. Ο πλανήτης ως φυσικό περιβάλλον τείνει στην καταστροφή και οι πόροι εξαντλούνται χωρίς αναπλήρωση. Η σωρευτική και καταναλωτική κατεύθυνση υποστηρίζεται από διάφορα ιδεολογήματα που δεν τεκμηριώνονται επιστημονικά αλλά ενισχύουν τις ανθρώπινες αδυναμίες. Κυρίως όμως δημιουργήθηκε ένα ρεύμα τρομοκρατικής μετάλλαξης και αγελοποίησης των λαών ώστε να γίνουν χειραγωγήσιμη μάζα.
Καταστρέφεται η ζωτική δύναμη αντίστασης του ανθρώπου. Η πολυφαρμακία και η αφυσικότητα της ζωής έκαναν τον άνθρωπο ανίκανο να αντισταθεί με τη ζωτική του ενέργεια στα προβλήματα υγείας. Η κατάρρευση του ανοσοποιητικού συστήματος του ανθρώπου (ηπατίτιδα, έιτζ, κόβιντ) οφείλεται στην αγελαία κοινωνία, με απλά λόγια θα λέγαμε στην κοινωνία-κοπάδι.
Προσπαθούν και υπόσχονται οι κυρίαρχοι, προκειμένου να διατηρήσουν τον έλεγχο και τα προνόμιά τους να επηρεάσουν τον γενετικό κώδικα παραγωγής αντισωμάτων, κώδικα τον οποίο οι ίδιοι κατέστρεψαν με την πολυφαρμακία. Κατέστρεψαν επίσης το φυσικό περιβάλλον οικειοποιούμενοι τους πόρους των εδώδιμων φυτών, μετάλλαξαν την κτηνοτροφική αλυσίδα με ύβρεις και τώρα προσπαθούν να μεταλλάξουν τις ανθρώπινες κοινωνίες σε αγέλες. Υπόσχονται και προπαγανδίζουν μια τεχνολογική ευτυχία για το μέλλον. Στην πραγματικότητα κατασκευάζουν ένα μέλλον κόλασης με μεγαλύτερη απορρύθμιση, νέες και μεγαλύτερες ανισότητες και κοινωνίες-αγέλες αυτομάτων ανδραπόδων.
Τα κυριότερα ίσως χαρακτηριστικά της σημερινής κατάστασης, της μετα-καπιταλιστικής δηλαδή περιόδου, είναι η τρομοκρατία, η διαφθορά και το ψεύδος. Η τρομοκρατία αφορά στο δίλημμα ζωή ή θάνατος. Η διαφθορά αφορά κυρίως στην αισχροκέρδεια των υπερεθνικών κολοσσών του εμπορίου και της διανομής, πράγμα που επιβεβαιώνεται από τα υπερκέρδη τους. Το ψεύδος αναπληρώνει κυρίως την ανικανότητα της πολιτικής τάξης, όπως αυτή σχηματίστηκε.
Συντελείται μια υπερεκμετάλλευση έως καταστροφή των εργαζομένων με πρόσχημα τον λοιμό αλλά και με άλλους τρόπους και εκβιασμούς έμμεσους και άμεσους. Ένα ξεκαθάρισμα δηλαδή του μεγάλου κεφαλαίου απέναντι στους αντιπάλους του όπως θεωρεί τους εργαζόμενους.
Επισημοποιήθηκε ο χρηματισμός, συγκεκαλυμμένος βέβαια, για την εξασφάλιση κάθε είδους ευνοϊκής για τους ολίγους και παράνομης ρύθμισης. Η συγκάλυψη ποινικών πράξεων και συνταγματικών εκτροπών έως και την απορύθμιση του δημόσιου τομέα. Ο αποπροσανατολισμός της κοινωνικής συνείδησης με στόχο την κοινωνική ακινησία για κάθε δημοκρατική διεκδίκηση είναι γεγονός με μέσα το ψεύδος και τη διάστρεψη των ειδήσεων και των γεγονότων. Παντελής έλλειψη διαλεκτικής ενημέρωσης από τα υπό έλεγχο λεγόμενα ΜΜΕ. Η μαζικοποίηση και η κοινωνική ακινησία έως τον βαθμό της απάθειας είναι ένας από τους στόχους του μεγάλου κεφαλαίου και των συνακόλουθών του.
Η σημασία της διαφθοράς και του ψεύδους είναι τεράστιος παράγοντας αποδυνάμωσης έως κατάργησης κάθε δημοκρατικής προσπάθειας προς την κατεύθυνση μιας κοινωνικής ανέλιξης.
Η δημοκρατία χωρίς παράσιτα, προστάτες και δεσπότες πρέπει να είναι ο κύριος στόχος ζωής του κάθε πολίτη που θέλει να είναι ελεύθερος και όχι στο κοπάδι και στο μαντρί.
Όσο ο πλούτος έχει αφηρημένο νόημα, δηλαδή δεν έχει συγκεκριμένο υλικό αντικείμενο σαν στόχο, αλλά έχει μία συγχυσμένη αναμονή εκπλήρωσης, τόσο ο κορεσμός της επιθυμίας του υποκειμένου γίνεται απίθανος, ανέφικτος. Με άλλα λόγια, η έκφραση και η ορμή της υλικής απόλαυσης έχει ανάγκη από μία βεβαίωση αυτής της επιτυχίας του. Η αποτυχία της βεβαίωσης αυτής, κάνει τον άνθρωπο ακόρεστο, ανεκπλήρωτο και η υλική ανάγκη μετατρέπεται σε ανάγκη κυριαρχίας, εξουσίας, δύναμης.
Η ηδονή του Σκρούτζ, όταν βουτά τα χέρια του σε ένα κιβώτιο χρυσά νομίσματα είναι μεγάλη. Γιατί ο υλικός πλούτος μπορεί να ανταλλαχθεί σε οποιοδήποτε υλικό αντικείμενο. Όταν ο πλούτος γίνεται μέγας θα μετατραπεί σε κυριαρχική ανάγκη. Τι είναι πιο προσιτό αντικείμενο βεβαίωσης από τον αδύνατο, υποταγμένο, χειραγωγήσιμο άνθρωπο; Έτσι, όσοι δεν ανήκουν στην πλουτοκρατία των ολίγων και των πολλών παρασίτων που τους υπηρετούν γίνονται στόχοι και αντικείμενα της κυριαρχίας τους: ολόκληροι λαοί, εργαζόμενοι και όσοι αντιστέκονται .
Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ένα ξαναμοίρασμα της οικουμένης, όχι μόνον του πλούτου της και όχι μεταξύ των πλουσίων και δυνατών κρατών, αλλά μεταξύ των υπερεθνικών συνασπισμών που επικράτησαν στην άναρχη αγορά που δημιουργήθηκε τα τελευταία πενήντα χρόνια από τον αυτόχειρα μετά την νομισματική κρίση καπιταλισμό.
Το σύνηθες για το μεγάλο κεφάλαιο ήταν να ξεπερνάει τις κρίσεις του με πολέμους ή δικτατορίες. Η νέα πραγματικότητα της ασύδοτης αγοράς και της καταναλωτικής μανίας δεν επιτρέπει νέους πολέμους γιατί κανένας δε θέλει να σκοτώσει τους πελάτες του. Ο δημοκρατικός μανδύας δυτικού τύπου μιας λειψής δημοκρατίας είναι η καινούργια εμφάνιση των επιγόνων και επίδοξων κυριάρχων αναζητώντας νέους τρόπους καθήλωσης των λαών και νέους τρόπους ακινησίας και κοινωνικής μαζικοποίησης.
Η τρομοκρατία με μέσο την «πανδημία» φαίνεται ότι αποδίδει. Έως πού θα το τραβήξουν; Και πόσο θα αντέξουν οι κοινωνίες; Άγνωστο. Στο οπλοστάσιο των κυριάρχων, βέβαια, υπάρχει εκτός από την ιολαγνεία και η κλιματική απειλή και η παγκόσμια ρύπανση, η οποία είναι βέβαια υπαρκτή, αλλά ο αίτιος της ρύπανσης δεν είναι άλλος από τους ίδιους τους κυρίαρχους.
Το μεγάλο κεφάλαιο έχει συμμάχους αόρατους για τον πολύ κόσμο και αυτοί είναι οι ανάξιοι, οι οκνηροί και οι διεφθαρμένοι. Ο μεγάλος εχθρός τους είναι η αξιοκρατία, οι εργατικοί και οι ακέραιοι. Γύρω από το μεγάλο κεφάλαιο επιβιώνουν οι βλάκες, οι διαβρωμένοι αστοί, οι εξωνημένοι διανοούμενοι και τα παράσιτα.
Η αυτογνωσία, η αλληλεγγύη και η αλήθεια αφοπλίζει κάθε προσπάθεια χειραγώγησης και υποδούλωσης.
« Ο βλαξ είτε ως θύμα είτε ως θύτης, είτε ως άρχων, είτε ως αρχόμενος, είτε ως απελεύθερος ή δούλος είτε ως απατεών ή ως εξαπατώμενος, είτε ως παντογνώστης ή ως κούτσουρο είναι η αιτία αποκλεισμού των αξιών και των άξιων. Κακοδιοίκηση, δημαγωγία, γραφειοκρατία, ρουσφέτι με τη μορφή εθνικής κατάρας, αφανείς κλίκες, νόμιμες σπείρες, ληστές του εθνικού χρήματος, κοινωνικό μίσος κατά των αδυνάτων, αναμάσημα των πολιτικών παθών, εκδικητική ροπή κλπ, όλα αυτά εμποδίζουν τη δύναμη της αξίας.
Η εγωστρέφια και η περιστροφή γύρω από μια μικρόψυχη αντίληψη του κόσμου του οποίου εμείς οι ίδιοι γινόμαστε αυθαίρετα κέντρο, είναι δείγμα αδυναμίας, οκνηρίας και βλακείας. Μόνοι μας με τη σκέψη μας και τη δράση μας γινόμαστε μέρος της αποβλακωμένης μάζας. Αναπαράγουμε συνεχώς βλακείες και μετριότητες.
Η έννοια της απελευθέρωσης δεν έχει στενή πολιτική στόχευση. Σημαίνει απαλλαγή από τις προκαταλήψεις, να αποκτήσει ο καθένας αισθητήρια και κριτήρια, να βλέπει και να ερευνά.
Η επιδίωξη της αλήθειας είναι πάντα ταυτόσημη με την αποκάλυψη του ψεύδους, είναι πράξη επαναστατική, απελευθερωτική και παιδαγωγική.»
Σημειώσεις
1. Βλέπε ανάρτηση 19/1/2013 «Περί βίας και βλακείας».
2. Το τμήμα με τα πλάγια γράμματα είναι από το βιβλίο του Ε. Λεμπέση «Η επαναστατική μάζα» Εκδόσεις των φίλων 2002.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια: