Η Ροζάλμπα (24/8/2019)

Πολλοί από αυτούς τρέχαν αλαφιασμένοι κείνη την εποχή σ’ όποιο μέρος πήγαινε να φυτρώσει ένας νέος σοσιαλισμός. Πολλοί στο Αλγέρι, λίγοι στην Κούβα, ελάχιστοι στο Ισραήλ.

Όταν την γνώρισε ήταν περίπου πενήντα ετών. Φίλη της μάνα του Τζβί, του φίλου και συντρόφου που βρεθήκανε στο Σινά στα 1960. Το όνομά της, στη γλώσσα του, Ροδαυγή. Η αρχαία Ιώς. Από την Μόντενα, γεννημένη Ιταλίδα, μετά Ισραηλίτισσα, πάντα Εβραία. Δεν μίλαγε ποτέ για το παρελθόν. Στο αριστερό της χέρι μικρή ακαμψία στον αγκώνα, στο εσωτερικό του καρπού, το νούμερο. Εκείνη την εποχή το είχαν πολλοί.

Ό,τι έμαθε του το ‘πε ο Πολωνός βιολιστής που δούλευε τέλεια τον σοβά, κορόιδευαν ότι το δοξάρι του ‘δινε την επιδεξιότητα. Ήταν μαζί στα στρατόπεδα. Τοργκάου.

Σπούδαζε δασκάλα όταν οι φασίστες τους έδιωξαν απ’ τα πανεπιστήμια. Μετά ήρθαν οι συλλήψεις, οι αποστολές στα στρατόπεδα, τα τρένα, το κάτεργο. Γλύτωσε γιατί έπαιζε βιολί. Οι βάρβαροι είναι και φιλόμουσοι. Το χέρι της το ‘σπασε μια Εβραία «Kapo» που την μισούσε. Οι ιστορίες των στρατοπέδων προσβάλλουν και αυτόν που τις διηγείται. Μετά μπήκαν οι Αμερικάνοι. Ο αδελφός της σώθηκε από καθολικούς παπάδες. Το ’45 η Ροζάλμπα μπήκε στην οργάνωση STERN. Σμίξανε το ’47 στο Ισραήλ, πριν γίνει κράτος. Στο Κιμπούτς λοχαγός διοικητής. Το αστραφτερό της πρόσωπο δεν πρόδινε τίποτα. Πάντα με χαμόγελο βοηθούσε τους πάντες. Μια ηρωική  εποχή. Στρατιώτες μαζί και εργάτες, συγχρόνως. Ήταν διοικητής, όνομα και πράγμα. Σοσιαλίστρια διαβασμένη. Πρώτη φροντίδα της τα παιδιά και οι γέροι. Νοιαζόταν και γι’ αυτούς, τους δυο-τρεις ξένους, που βρεθήκανε κει, σ’ έναν πόλεμο που δεν ήταν δικός τους. Για τα ιδεώδη λέγανε. Του ‘λεγε, «άντε και στα δικά σας», θεωρώντας το Κιμπούτς επανάσταση. Δεν κράταγε για τον εαυτό της κανένα προνόμιο. Στο μυστρί και στην σκοπιά. Μάνα για τους μικρούς, κόρη για τους γέρους. Μοίραζε τη δουλειά δίκαια, ο καθένας με τις δυνάμεις του. Καμία αδικία. Φρόντιζε ακόμη και τους Άραβες που πιάνονταν αιχμάλωτοι στις βραδινές επιδρομές. Μέχρι να τους πάρουν οι ασφαλίτες της STERN.

Στα μέρη αυτά η αστροφεγγιά τη νύχτα είναι κάτι μοναδικό. Σκοτάδι βαθύ στις σκοπιές και στις ενέδρες. Μόνο το πρόσωπό της έφεγγε. Αν δεν το ‘χε δει δε θα το πίστευε. Τέλος του ’60 έφυγε. Θα την θυμάται πάντα. Μετά τον πόλεμο του ’67 οι Δεξιοί ξεκαθάρισαν τον στρατό απ’ τα αριστερά στοιχεία, όπως λέγαν. Ξαναγύρισε στο πανεπιστήμιο για να γίνει δασκάλα. Σκοτώθηκε από Άραβα καμικάζι στο Τελ Αβίβ το ’80. Μετά από λίγο πέθανε και ο Τζβί από αρρώστια.