Υπάρχουν τα κριτήρια της ισότητας; (2/2/2019)

Ο άνθρωπος δεν υπάρχει, ούτε συντηρείται, ούτε σκέπτεται σαν επιστημονικό θεωρούμενο, ενεργούμενο ή δρώμενο. Γι αυτόν τον λόγο γίνεται γεγονός ότι η επιστημονική καθοδήγηση δεν μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματά του, όπως δείχνει η εμπειρία. Η επιστημονική θεώρηση είναι μερική, μεριστική και ελλιπής και έτσι θα είναι πάντα γιατί η δομή της είναι συναθροιστική ενώ ο άνθρωπος είναι ολόκληρος και πλήρης όπως είναι. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τύποι ανθρώπων αλλά όλοι ολοκληρωμένης βιολογικής εξέλιξης.

Φαίνεται ότι η εξέλιξη από τον homo erectus στον homo sapiens δεν έγινε με ένα ολοκληρωμένο και συνεχές πέρασμα αλλά σε πολλές χρονικές στιγμές που διήρκεσαν κάποια εκατομμύρια χρόνια. Δεν υπάρχουν στοιχεία ή ευρήματα που να στηρίζουν την υπόθεση μιας μωσαϊκής εξέλιξης και να αποδεικνύουν τις αλλαγές πάνω στο συνολικό μορφολογικό αποτέλεσμα και των επιμέρους στοιχείων του. Παρόλα αυτά είναι σίγουρο, απ’ την εμπειρία και τις θεωρίες της εξέλιξης, ότι μεσολάβησε μια ασύλληπτα μακρά χρονική περίοδος μέχρις να ολοκληρωθεί, αν ολοκληρώθηκε, αυτή η μετάβαση. Στις διάφορες περιόδους, στις οποίες αναπτύσσονταν οι αλλαγές των πολύπλοκων συστημάτων που συναπαρτίζουν τον άνθρωπο, παρόλον ότι τα στοιχεία είναι ελλιπή, είναι σίγουρο ότι αναπτύχθηκαν μικτοί τύποι. Η ροή των φυσικών γεγονότων πρέπει να καθόρισε τόσο χρονικά αλλά και τοπικά ποιες, πόσες και που επεκράτησαν και τι εξέλιξη είχαν αυτοί οι μικτοί τύποι παλαιών και νέων ανθρώπων.

Αυτό είναι πιθανό να συμβαίνει γιατί τα επιστημονικά συστήματα και οι θεωρίες που ερμηνεύουν, όντας τεχνητά και ελλιπή, συνεχώς εξελίσσονται και αυτά προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες, ανεξάρτητα της ευστοχίας ή της αστοχίας τους. Ο άνθρωπος είναι πλήρης όσον αφορά τη βιολογική, λειτουργική, εξέλιξή του και μόνο το συνειδητό πεδίο του ελέγχου της ζωτικής ορμής και της σκέψης μένει εξελίξιμο για τον καθένα.

Κανένα τεχνητό σύστημα, ως τεχνολογική μέθοδος, ή ιδεατό, ως θεωρία εφαρμογής, δεν δίνει ολική ή τελική απάντηση στα προβλήματα για την λύση των οποίων σχεδιάστηκε ή οργανώθηκε. Αυτό συμβαίνει γιατί αυτά τα συστήματα, δηλαδή, και οι θεωρίες είναι ελλιπή εφόσον συνεχώς αυτά εξελίσσονται ενώ ο άνθρωπος βιολογικά είναι πλήρης.

Οι αφελείς ελπίζουν στην κοινωνία της «πληροφορίας» και στην «νέα τάξη» που αυτή θα φέρει και θεωρούν ότι αυτού του είδους η κατεύθυνση και ο κυβερνοχώρος θα εξασφαλίσει τον διάλογο, την ισοπολιτεία, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και πρόσβαση στα κέντρα αποφάσεων. Η αφέλειά τους συνίσταται στο ότι πιστεύουν ότι τα ηλεκτρονικά μέσα και το επιστημονικό περιτύλιγμα της τεχνολογίας καταλαμβάνουν ένα πεδίο συμμετοχής το οποίο εγκαταλείφθηκε από τις εξουσιαστικές συσπειρώσεις στα χέρια των πολιτών. Και έτσι οι λαοί θα πάρουν πάνω τους τις λειτουργίες της διαχείρισης της πληροφορίας, της πολιτικής έκφρασης και της κυκλοφορίας των ιδεών.

Στην πράξη όμως οι ομάδες εξουσίας δεν εγκατέλειψαν τίποτα, αλλά ταυτίστηκαν με την τεχνολογία και τα ηλεκτρονικά μέσα όπως παλαιότερα με τις μηχανές. Απόκτησαν έτσι τεράστια ισχύ γιατί με την ηλεκτρονική εφαρμογή κυριαρχούν εκτός του χώρου και στον χρόνο. Η τελεστική μορφή επικοινωνίας, που επιβλήθηκε από τα μέσα ενημέρωσης των μαζών, τους παρέχει τεράστια ασφάλεια και λειτουργικό έλεγχο. Η ισχύς των μέσων που κατέχουν βασίζεται στην συνεχή ροή, στη σχετική καινοφάνεια και στον εικονικό λόγο, όπου το σημαινόμενο μπορεί είτε να περιοριστεί στο ελάχιστο ή να παραμορφωθεί ουσιαστικά.

Όλοι έχουν δικαίωμα στη ζωή και στην πληροφόρηση. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει σε όλους η δυνατότητα ερμηνείας των γεγονότων και της εμπειρίας. Η εξέλιξη σαν διαδικασία δεν είναι γραμμική, όπως την φανταζόμαστε. Άτομα ή ομάδες, κυρίως λόγω περιβάλλοντος, εξελίσσονται σε διαφορετικές ταχύτητες και βαθμούς. Αυτό προκαλεί στο τελικό κοινωνικό πεδίο της κάθε στιγμής μια ανισοσθένεια.

Σαν συνέπεια, αν κάνουμε θεωρητικές τακτοποιήσεις, μπορούμε και να ορίσουμε τάξεις ανθρώπων. Ο περιορισμός των τάξεων, στην οικονομική ταυτότητά τους μόνον, φέρνει μια πολυπλοκότητα μακρυά από την πραγματικότητα της κοινωνίας.

Τα άτομα ή οι ομάδες μπορούν να ανήκουν σε περισσότερες της μιας τάξης. Η ιεράρχηση των τάξεων είναι συζητήσιμη, όταν όμως επικρατήσει μία μοναδική άποψη, τότε όλο  το κοινωνικό οικοδόμημα θα υφίσταται συνεχώς κρίσεις, αν αυτή η επικρατούσα άποψη δεν επαληθεύεται. Για παράδειγμα, σήμερα ο πλούτος και η τεχνική υπάρχουν σε επάρκεια. Ερώτημα: γιατί υπάρχουν ακόμα νηστικοί και άστεγοι, ενώ η ιεράρχηση, από δεξιούς και αριστερούς, φέρνει πρώτη την οικονομία; Τα δυτικά πανεπιστήμια παράγουν, όπως τους ονομάζουν, «Μηχανικούς εκμετάλλευσης ανθρώπινου δυναμικού». Στην ουσία, προετοιμάζεται η ρομποτοποίηση του ανθρώπου μέσω της ψηφιακής μάθησης. Μία ζωή χειρότερη απ’ την κόλαση.

Δείξτε αυτούς που εμποδίζουν το δίκαιο μοίρασμα. Να δείξουμε πρώτο τον εαυτό μας. Αλλιώς είμαστε ακόμα στο σκοτάδι σε σχέση με το φαινόμενο της ζωής και κυρίως με το φαινόμενο άνθρωπος.


Σύνδεση με: 

• " Σύμπλεγμα ανωτερότητας ή καταστροφή της νοόσφαιρας" (21/2/2015)
• "Ο Προκρούστης και ο κανόνας του" (31/5/2015)
• "Πληροφορισμός: η νέα ουτοπία" (14/11/2015)