Στο περίσσεμα της καπιταλιστικής παρακμής (24/12/2018)

Απαίσιες και εφιαλτικές μνήμες στροβιλίζονται στον χώρο της γεροντικής πια μνημοσύνης. Εκεί που οι Μούσες, γερόντισσες και αυτές, πασχίζουν να σταθούν στα πόδια τους και το Απολλώνιο φως έχει αντικατασταθεί μέσω των φακών της πρεσβυωπίας από λαμπτήρες ψυχράς καθόδου και μακράς διαρκείας.

Μια πολιτική νίκη έφερε την επαρχιακή άποψη για τον σοσιαλισμό και κυρίως μια ιδιότυπη, αλλά όχι νέα μπουρζουαζία στην εξουσία. Έλεγαν ότι είναι αυτοί που αντιστέκονταν, που αλλάζουν τον κόσμο, που στέκονταν απέναντι σε αυτούς που θέλουν να πάει ο κόσμος πίσω. Είχαν, κατά τα λεγόμενά τους, συμμάχους τον Τσε, τον Γκάντι, τον Λένον και όλους τους αγίους της προόδου και της αλλαγής.

Ο τόπος είχε είδη μπολιαστεί άπειρες φορές μέχρι που νόσησε από τα διάφορα εμβόλια. Πρόσφατα, κατά τη διάρκεια της επαναστατικής «Πατακίας» με τη νοοτροπία της χωροφυλακίστικης «δεξιάς», αλλά και στην έλλειψη μιας ελάχιστης αισθητικής καλλιέργειας που υπήρχε φυτοζωούσα ακόμα.

Η χαριστική βολή είχε δοθεί από την Βασιλική Αυλή με τις πολιτικές παρεμβάσεις της, την αποστασία των βουλευτών της αντίδρασης, τις προικοδοτήσεις των απόρων κορασίδων, την αρπαγή των ορφανών του εμφύλιου από ιδρύματα των ΗΠΑ, τις κρουαζιέρες συνοικεσίων του Αιγαίου υπό την αιγίδα της Βασιλικής Αυλής, αλλά και με τα καμώματα της Δέσποινας και της Παγώνας. Ο ανώτατος Κλήρος, όπως πάντα στον αρνητικό ρόλο που ακολουθεί, στο πλάι των τυράννων. Η μετεμφυλιακή μπουρζουαζία είχε εξαφανίσει την Γαλλότροπη υποκρισία του μερσί-πολύ. Οι δοσίλογοι που γλύτωσαν από την δικαιοσύνη της Βασιλικής Δεξιάς είχαν καταλάβει το κράτος και την οικονομική εξουσία. Αλληλέγγυοι με τους συνεργάτες του κατακτητή, με τους σφετεριστές της υπερατλαντικής βοήθειας, τους εκτελεστές και τους καταχραστές, εγκαταστάθηκαν στις διάφορες εξουσίες, άλλοι μεταμφιεσμένοι, άλλοι όχι. Δήθεν δημοκράτες ή φανερά φασίστες. Ο λαός στην απελπισία. Οι αγωνιστές της Κατοχής, με κατεστραμμένες ζωές από τις φυλακές και τις εξορίες, επιβίωναν στο μεροκάματο. Όσοι βέβαια από αυτούς γλύτωσαν τη ζωή τους από τις εκτελέσεις και την εκδίκηση της Μαύρης Δεξιάς και του Παλατιού. Κορύφωση της καταπίεσης η σχιζοφρενής Χούντα και η γελοιότης της δήθεν μεταπολίτευσης και του «στιγμιαίου».

Αυτός ήταν ο χώρος όταν η νεόκοπη σοσιαλιστική ψευδαίσθηση, νεόπλουτη και ακαλαίσθητα μεταμφιεσμένη, δήθεν προοδευτική μπουρζουαζία, κατέλαβε την εξουσία με εκλογές στα 1981.

Η γνωριμία με αυτόν τον αστικό δήθεν σοσιαλισμό υπήρξε τραυματική και η κατάληξή του ακόμα ταλανίζει την πατρίδα. Η Δεξιά και αμαρτωλή κυρίαρχη Τάξη αλώβητη διχάζει και μάχεται την κάθε απόπειρα αλλαγής, ανεξάρτητα απ’ την αξία και την ικανότητά της. Το «χειρότερο» είναι το πολιτικό ιδανικό της. Ο τροχός της συντήρησης τροφοδοτεί το ρεύμα που εκσυγχρονίζει τεχνολογικά την κόλαση.