Από τον γύψο στην μάσκα (19/4/21)

     

     Μισός αιώνας, για την ακρίβεια 54 χρόνια έχουν περάσει απ’ την μαύρη μέρα του Απρίλη. Πριν το Πάσχα, όπως τώρα. Πάντα άρρωστοι, τότε στον γύψο, τώρα με μάσκα, με απαγορεύσεις και περιορισμούς. 

Η δημοκρατία πάντα χειροπόδαρα δεμένη και φιμωμένη. Σ’ αυτόν τον μισό αιώνα που πέρασε τι άλλαξε; Η δημοκρατία πόσο δυνάμωσε; 

    Βασιλευομένη δημοκρατία τότε, εμβολιασμένη τώρα. Εμβατήρια τότε, εμβόλια τώρα. Η κορώνα πάντα παρούσα. Οι πολιτικάντηδες επιμένουν ότι όλα γίνονται για το καλό μας. Τι ψεύτες!  

Τότε το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, δηλαδή, ως υπήκοοι. Κάποιος γραφειοκράτης πιστοποιούσε, με σφραγίδα, ότι το φρόνημά μας ήταν ορθό. Δεν ήταν μόνο ο χωροφύλαξ που το έκανε, αλλά και οποιοσδήποτε ηλίθιος είχε εξουσία και νοοτροπία και μόρφωση χωροφύλακος. 

    Τώρα στο πράσινο πιστοποιητικό εμβολιασμού ο χωροφύλαξ αναβαθμίστηκε σε ειδικό, επιστήμονα ή «δημοσιολόγο». Οι πολιτικοί εκτελούν τις αποφάσεις των ειδικών οι οποίοι δεν είναι τίποτε άλλο από ενεργούμενα του χρήματος και της εξουσίας και της Διεθνούς του φαρμακο-χημικού καρτέλ. 

    Δεν θυμούνται άραγε το ηλίθιο ερώτημα του γυψαδόρου δικτάτορα; -«Ποιος θα παρακολουθεί τους παρακολουθούντες;» Απάντηση: Ο λαός σας παρακολουθεί όπως παρακολουθούσε και εκείνους. 

      Η νέα τάξη θεωρεί ότι ο λαός είναι πρόβατα όπως λένε και χασκογελούν μεταξύ τους. με τη διαφορά όμως ότι τα πρόβατα ξεχνούν ενώ ο λαός δεν ξεχνά πάντα. 

      Η αποτυχία του καπιταλισμού ως οικονομικό και κοινωνικό πρότυπο και η ακρωτηριασμένη δημοκρατία των αντιπροσώπων οδήγησε τον κόσμο όλο στην αρρώστια και στην ηθική παρακμή που ζούμε. Οι συνειδήσεις πόσο θα αντέξουν; Όλοι οι υποψήφιοι παντοκράτορες απέτυχαν σε όλο το ιστορικό μας παρελθόν. 

     Υπάρχει μια λαϊκή έκφραση που χαρακτηρίζει την όλη κατάσταση : «καβάλησε το καλάμι». Αυτή η έκφραση ταιριάζει απόλυτα στην σημερινή παγκόσμια εξουσία όπου κι αν βρίσκεται. Τι κι αν το καλάμι είναι η τεχνολογία; Ο άνθρωπος είναι πάντα ο άνθρωπος και δεν θα αλλάξει τις αξίες του και την ανθρωπιά του επειδή κάποιοι αχόρταγοι και μικρόνοοι ολιγάρχες αποφάσισαν ότι «η ιστορία έφτασε στο τέλος της». 

   Η ιστορία θα τελειώσει με το τέλος του ανθρώπου. Και όχι όταν συμφέρει κάποια συγκεκριμένα άτομα. Ερωτηματικά που θα ‘πρεπε να βάλει ο καθένας μας στον εαυτό του: -Στα πενήντα χρόνια που πέρασαν πόσο βελτιώθηκε η δημοκρατία; -Πόσο ευτελίστηκε η διαλεκτική; -Πόσο σχετικοποιήθηκε η ελευθερία; 

    Στα διακόσια χρόνια του ελληνικού κράτους που γιορτάζουν φέτος αυτοί που σήμερα καταξεφτιλίζουν την έννοια της δημοκρατίας αναρωτήθηκαν άραγε πόσοι εργαζόμενοι και καθημερινοί άνθρωποι εκλέχτηκαν βουλευτές; Την απάντηση δίνει η καθημερινότητα που εργάζεται και μοχθεί. 

    Δακρύζω άθελά μου σκεπτόμενος πού οδηγούνται τα παιδιά μας και ποιο θα είναι το ανθρώπινο όραμά τους. Εύχομαι σε όλους καλή υγεία και σκέψη.