Συνωμοσιολόγοι , λογάδες και γραφιάδες υπήρχαν πάντα, τώρα υπάρχουν και ψηφιακοί. Αντίστοιχοι υμνητές του κάθε συστήματος και με τα ίδια μέσα, δηλαδή, λογάδες, γραφιάδες και ψηφιακοί υπάρχουν πάντα και θα υπάρχουν.
Το ζήτημα που ανέδειξε η πρόσφατη και πρωτοφανής «πανδημία» είναι η πραγματικότητα της ανικανότητας μιας πολιτικής που καθιερώθηκε παγκόσμια. Δηλαδή, μια κατ’ επάγγελμα πολιτική τάξη, διαφθορά και η μηχανοποιημένη αντίληψη της ζωής. Το άνισο μοίρασμα του πλούτου και η στατιστική αντίληψη της ιατρικής. Δηλαδή, μια δήθεν δημοκρατία στην υπηρεσία της παγκόσμιας αόρατης και άγνωστης κυβέρνησης.
Τι θα συμβεί όταν οι πραγματικές απειλές όπως η κλιματική αλλαγή ή η ρύπανση του περιβάλλοντος χτυπήσουν τον πλανήτη ανεπιστρεπτί; Όταν το σύστημα διακυβέρνησης, ο καπιταλισμός δηλαδή, δεν μπορεί να βρει πολιτική για να αντιμετωπίσει τις δήθεν νυχτερίδες του Κορωνιού;
Το δήθεν δημοκρατικό κράτος, όπου αυτό κι αν βρίσκεται, εντέλλεται αλλαγή της ζωής μας για μια συζητήσιμη και ανίκανη ασφάλεια μέσα σε έναν πιο αφύσικο βίο. Τα πράγματα όμως θα ήταν απλούστερα και εφικτότερες οι λύσεις αν τα δισεκατομμύρια των κατοίκων ζούσαν σε μια δικαιότερη και φυσική κατανομή του πλούτου και της εργασίας και οι επαγγελματίες της κομματικής πολιτικής άλλαζαν πολιτικές και πολιτισμικές επιδιώξεις και νοοτροπίες.
Η ξεδιάντροπη ομολογία της αποτυχίας μιας δήθεν δημοκρατίας με τα πρωτοφανή μέτρα προστασίας περιλαμβάνει μια δήθεν ικανότητα διαχείρισης της επιστημονικής έρευνας αλλά και την κομματική και οικονομική κυριαρχία της ψευδο-επιστήμης καθώς και την εμπειρική και μηχανοποιημένη ιατρική. Μας χαϊδεύουν τ’ αυτιά με την προπαγάνδα ότι «αναδείξαμε τον καλύτερό μας εαυτό....».
Θα πρέπει όλα αυτά να ξαναειδωθούν: Η πολιτική να συμβαδίζει με την πρόοδο της τεχνογνωσίας. Οι οδηγίες πώς να ζούμε αφύσικα, πώς να δουλεύουμε, να κυκλοφορούμε, να ψωνίζουμε, να υπάρχουμε εντέλει, χρειάζονται μια αποκατάσταση μιας ανθρώπινης ιατρικής, φυσικής και αρμονικής που να εκπορεύεται από την γνώση του κόσμου και όχι απ’ τα πολυτελή γραφεία του παγκόσμιου διευθυντήριου, δηλαδή, εκεί που παίρνονται οι «νεο-χιτλερικές» αποφάσεις, απομόνωσης και αφυσικότητας καθώς και οι μέθοδοι πειραματισμού ενός ψηφιακού Μέγκελε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια: