Ιεραρχημένα πεδία ενός συστήματος (3/3/2018)

Η έννοια της ιεράρχησης έχει μεγάλη σημασία στη διαλεκτική για μια συστημική προσέγγιση της πραγματικότητας. Κάθε ιεραρχημένο επίπεδο Περιέχει τους νόμους των κατώτερών του και επιπλέον άλλους που οφείλονται στην ιδιαιτερότητα της οργάνωσής του.

Τα ιεραρχημένα πεδία είναι βασική οντολογική και μεθοδολογική έννοια για την κατανόηση των συστημάτων και της πραγματικότητας. Αφορούν σε οργανωμένες σχέσεις του συνόλου των στοιχείων ενός συστήματος σε τέτοιο βαθμό ώστε συγκροτούν υποσυστήματα με ιδιαίτερους νόμους το καθένα αλλά μεταξύ τους έχουν ασύμμετρες σχέσεις.

Το ότι η ιατρική, όπως εξελίχθηκε τους τελευταίους τρεις αιώνες, καθορίζεται, καθοδηγείται και εφαρμόζεται απ’ τις βιομηχανίες που κατασκευάζουν ιατρικό υλικό και θεραπευτικά σκευάσματα, δηλαδή αυτά που κοινά λέμε φάρμακα, είναι πασιφανές. Η έρευνα είναι εντελώς στη δικαιοδοσία τους και οι λεγόμενοι «επιστημονικοί» θεσμοί δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να υποστηρίζουν τις απόψεις των βιομηχανιών και των οικονομικών συμφερόντων που είναι από πίσω τους προσδίδοντας «επιστημονική» επάλειψη. Καταρχάς η ιατρική δεν ήταν ποτέ επιστήμη αφού στερείται νόμων. Η τέχνη της ιατρικής μεταμφιέστηκε από εμπειρική σε επιστημονική.

Η βιομηχανική τεχνολογία όπως αναπτύχθηκε, η ανάγκη των οργανωμένων κρατών να φροντίσουν θεραπευτικά τεράστιους πληθυσμούς και η ιατρική ύλη όπως καθιερώθηκε εμπόδισε την αναζήτηση και την έρευνα προς μία διαφορετική ιατρική, ηπιότερη ή έστω λιγότερο επιθετική και αποτελεσματική. Μεγάλο ρόλο έπαιξε και η καθιέρωση της ποσοτικής αξίας που στερεώθηκε με την εξέλιξη της βιομηχανικής παραγωγής σε όλους τους τομείς. Κύριο όμως εμπόδιο ήταν η καθιέρωση σαν υπέρτατη αξία του οικονομικού όφελους και η κυριαρχία της δυτικής αστικής τάξης και η αντίληψή της για τον κόσμο.

Θεώρησε και καθιέρωσε σαν μονοδιάστατο και μονοσήμαντο τον άνθρωπο. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον ήταν αδύνατο να αναπτυχθούν διαφορετικές αντιλήψεις έτσι ώστε να ανοιχτούν και νέοι ορίζοντες για την ιατρική. Ουδέποτε εξελίχτηκε σε επιστήμη και λόγω της τεχνολογικής ανάπτυξης περιορίστηκε στην παραγωγή αντισταθμιστικών μέσων και ουσιών και ουδέποτε προς την αρμονική φυσική και ισορροπημένη ίαση. Στοχεύει μονίμως στην απάλειψη των συμπτωμάτων. Αδιαφορεί εντελώς για την θεραπεία και την ίαση.

Τα καίρια πλήγματα τα δέχτηκε η ιατρική τον 20^ο αιώνα με τα καταναλωτικά παυσίπονα και τα αντιβιοτικά που μπορούσαν να κάνουν τον ασθενή να επιστρέψει γρήγορα στην εργασία του αλλά κυρίως δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την μηχανιστική εφαρμογή της ιατρικής, για το ιατρικό θαύμα, την μηχανοποίηση του ανθρώπου και την εξασφάλιση μιας θεραπείας τύπου «επισκευάζω τη μηχανή». Δηλαδή, σημαντικό μέρος για τα αδιέξοδα της ιατρικής σήμερα οφείλεται στη μηχανολογική υποστήριξη και την αντίστοιχη ανάπτυξη της μεθοδολογίας στη χειρουργική. Με αυτό δεν απαξιώνεται η αξία του κλάδου της χειρουργικής στον τομέα του ατυχήματος και του επείγοντος. Με αυτόν τον τρόπο τρία σημεία καθορίζουν τον δρόμο που πήρε και ακολουθεί η ιατρική σήμερα. Παυσίπονο, αντιβίωση και χειρουργικό θαύμα. Σημαντικό είναι η αποδοχή της χρονιότητας μιας απορρύθμισης και η συντήρηση μέσω αντισταθμιστικών ουσιών. Ο άνθρωπος όμως παρέμεινε μονοδιάστατος και μονοσήμαντος και η φυσιολογία του ζωντανού οργανισμού στο ημίφως.

Όλες οι απόπειρες, όσες έγιναν τους τελευταίους αιώνες, στάθηκε αδύνατο να επανατοποθετήσουν τον ορίζοντα της Γνώσης πάνω στα ζητήματα της ποιότητας της ζωής, της υγείας και της θεραπείας. Η διαπίστωση αυτή αφορά στην τεράστια πλειονότητα των πληθυσμών που ακολουθούν το δυτικό τρόπο, δηλαδή, διαθέτουν ηλεκτρικό ρεύμα. Ελάχιστες νησίδες ιατρικής τέχνης, καλλιέργειας και πολιτισμού, κατόρθωσαν με μεγάλους αγώνες να μείνουν όρθιες.

Παρόλον ότι γνωστικά εργαλεία, πολλά και ικανά αναπτύχθηκαν τους δύο τελευταίους αιώνες, η κατεστημένη ιατρική τα κρατά σε απομόνωση γυρνώντας τους την πλάτη ή και επιτιθέμενη εναντίων τους με το τεράστιο και βίαιο οπλοστάσιο που διαθέτει η ίδια και η σύμμαχός της, η κεφαλαιοκρατική εξουσία. Το γνωστικό επίπεδο των πληθυσμών κρατιέται στο ελάχιστο για λόγους εύκολα κατανοητούς που δεν αναλύονται όμως στο παρόν σημείωμα όχι όμως άσχετους με την εξουσιαστική και κερδοσκοπική κατεύθυνση του παγκόσμιου βαρβαρισμού. Έτσι αφενός ο τρόπος ζωής που επιβάλλει το σύστημα μονοπωλιακά και αφετέρου η καταδίωξη κάθε άλλης θεραπευτικής αντίληψης έχουν καταστήσει την πλειονότητα των ανθρώπων ασθενείς, με όριο στόχευσής τους την μόνιμη κατανάλωση των φαρμάκων και την καθημερινή προσέλευση στην εργασία για τους ασθενείς.

Η τακτοποίηση αυτή κάνει εξηγήσιμο το γεγονός της δυνατότητας που εμπεριέχεται στη συστημική γνώση των ιεραρχημένων πεδίων αφού κάθε πεδίο εμπεριέχει τις ποιότητες όλων των κατωτέρων και κάτι ακόμα. Η μη παραδοχή αυτού του «κάτι ακόμα» από μέρους της κατεστημένης ιατρικής κάνει το εμπόδιο για ένα παραπέρα προχώρημά της. Παρόλον ότι σε άλλους τομείς της ανθρώπινης γνώσης έγινε γνωστό και χρησιμοποιείται η κβαντική δυνατότητα λύσης προβλημάτων με τη χρήση εξισώσεων τρίτου βαθμού, δηλαδή με σχετικές μεθόδους, δεν συμβαίνει στην ιατρική το αντίστροφο. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει τη θεωρεία των ιεραρχημένων πεδίων, αφού κάθε πεδίο εμπεριέχει τις ποιότητες όλων των κατωτέρων και κάτι ακόμα, αυτό το κάτι ακόμα δεν το ψάχνει κανείς.