Προπαγάνδα και κοινωνικά δίκτυα (29/4/2017)

Η λέξη προπαγάνδα, λατινικής προέλευσης, κυριολεκτικά σημαίνει μόσχευμα, δηλαδή, μεταφύτευση, μπόλιασμα, κυρίως αφορά στα κλήματα. Μεταφορικά χρησιμοποιείται για τη διάδοση και την επέκταση. Από τους αρχαίους χρόνους, κλασσική Ελλάδα και Ρώμη, αφορούσε τη διασπορά πληροφοριών, φημών, επιχειρημάτων, συνήθως ψευδών, σπανίως αληθών, με σκοπό τον επηρεασμό της κοινής γνώμης με μονοσήμαντες ή μονόπλευρες απόψεις και συνθήματα. Η σημερινή έννοια καθιερώθηκε από τον Πάπα Κλήμεντα τον Η, ο οποίος το 1559 ίδρυσε ιδιαίτερο όργανο της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας «congregatio de propaganda fide». Σε ελεύθερη μετάφραση, «επιτροπή μεταμόσχευσης της πίστης», για να προωθήσει την παπική πολιτική στις ορθόδοξες χώρες. Όπως είναι φυσικό η προπαγάνδα ασκείται με τα μέσα επικοινωνίας κάθε εποχής: τον προφορικό λόγο, τη ρητορεία, το έντυπο, σήμερα, με όλα τα ηλεκτρονικά μέσα.

Ο συνειδητός και ευφυής χειρισμός των καθιερωμένων, οργανωμένων συνηθειών και αντιλήψεων των μαζών, είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο στη δυτικού τύπου καταναλωτική δημοκρατία. Αυτοί που χειρίζονται αυτόν τον αόρατο μηχανισμό της κοινωνίας αποτελούν στην ουσία μια αφανή κυβέρνηση η οποία είναι η αληθινή δεσπόζουσα δύναμη εξουσίας.

Η κυβέρνηση δρα και ασκείται, οι ιδέες υποβάλλονται, οι σκέψεις υπαγορεύονται, οι αισθήσεις και οι γεύσεις διαμορφώνονται από αγνώστους. Αυτό είναι το λογικό συμπέρασμα και αποτέλεσμα του τρόπου που αυτές οι δημοκρατίες είναι οργανωμένες. Τεράστιοι αριθμοί πληθυσμών πρέπει να συνυπάρχουν και να συνεργάζονται με αυτούς του υπαγορευόμενους τρόπους εφόσον θέλουν να λειτουργήσουν ομαλά μέσα στο κοινωνικό σύνολο όπως οι εξουσιαστικές ομάδες ορίζουν.

Σχεδόν σε κάθε δράση της καθημερινής ζωής, στο πολιτικό ή επιχειρηματικό πεδίο, αλλά και στις διαπροσωπικές σχέσεις. Στην κοινωνική συμπεριφορά ή στην ηθική κυριαρχεί η βούληση, σχετικά με τις μάζες, πολύ ολίγων ανθρώπων, οι οποίοι δρουν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Αυτές οι ομάδες γνωρίζουν και εκμεταλλεύονται τις νοητικές διαδικασίες, τις αδυναμίες και προβάλλουν έντεχνα κοινωνικά πρότυπα στη μάζα ή στο πλήθος. Είναι αυτοί που κινούν τα νήματα τα οποία ελέγχουν τον δημόσιο και περιορισμένο νου.

Το καταναλωτικό και σωρευτικό κοινωνικό σύστημα επέβαλε όχι μόνο τις αγοραστικές συνήθειες αλλά και μια «φιλοσοφική αντίληψη» που στηρίζει όχι μόνο αυτές τις συνήθειες αλλά και έναν τρόπο ζωής σχεδιασμένο τις παραμικρές λεπτομέρειες που αποσκοπεί στη μονιμότητα αυτών των ομάδων εξουσίας αλλά και στην καθήλωση του δημόσιου νου και εναρμόνισή του με τα κερδοσκοπικά τους συμφέροντα.

Η επανάληψη και η συνήθεια στερεώνουν τους τρόπους και δημιουργούν το χαρακτήρα του λεγόμενου καταναλωτή. Οι ντιρεκτίβες των guru του «life style» εκτελούνται κατά γράμμα. Σε μία νύχτα ο ομφαλός των κοριτσιών αποκαλύπτεται και ο καβάλος των αγοριών ολισθαίνει στο ύψος των γονάτων.

«Πλύση εγκεφάλου» με όλα τα μέσα, κοινός ο στόχος, η καταναλωτική εκμετάλλευση. Η τέχνη και η αισθητική γίνονται εργαλεία της «πλύσης» και έτσι η ελευθερία που είναι το κύριο συστατικό τους μετατρέπεται σε μέσο τελεστικής εντολής.

Για να γίνεις αποδεκτός και να υπάρχεις κοινωνικά πρέπει να υπακούς τα κελεύσματα της κατανάλωσης και του μάρκετινγκ, των δικτύων, της μόδας, του style, του πνεύματος της εποχής. Κυρίως όμως, πρέπει να καταναλώνεις και να αυξάνεις τα σκουπίδια. Υλικά και πνευματικά. Αυτό πρέπει να είναι το κύριο μέλημα όλων όσων θέλουν να συμμετέχουν, κάτι σαν θρησκευτική υποχρέωση.

Το εμπρόθετο σε μία τελική μάχη με το απρόθετο και το τυχαίο, το θέλω ενάντια στο φυσικό. Το πλεονάζον ενάντια στο αναγκαίο, το πλαστό  ενάντια στο αληθινό.

Όπως κάθε αξιοπρεπές κυβερνητικό σύστημα, έτσι και τα σωρευτικά καταναλωτικά συστήματα έχουν εγκαταστήσει μηχανισμούς συλλογής πληροφοριών. Στη δραστηριότητά του αυτή, το σύστημα εξουσίας στηρίζεται σε τέσσερις πυλώνες οι οποίοι δημιουργούν μια πανίσχυρη βάση και δυναμική σε όφελός του. Η σύγκρουση της ελεύθερης συνείδησης που θα πρέπει να είναι ο στόχος του λαού αποβαίνει σε βάρος του ενώ τα αποτελέσματα για τον εξουσιαστή είναι θετικά.

Στην κλασσική μαρξιακή αρχή «... της κατοχής των μέσων παραγωγής...» πρέπει απαραιτήτως να προστίθενται και τα μέσα προπαγάνδας και επικοινωνίας, μηχανισμοί και αυτοί μικτού και ορισμένου τύπου υπό τον έλεγχο της εξουσίας.

Τα τεχνικά μέσα, η έρευνα και το προσωπικό, η αποκτηθήσα εμπειρία σε διάφορες συνθήκες και η απολίτικη στάση του λαού σαν μαζικό αντικείμενο εκμετάλλευσης είναι οι τέσσερις πυλώνες της εξουσιαστικής πολιτικής, όποιου χρώματος κι αν είναι αυτή.

Η συνεργασία και η συμμετοχή με τα ηλεκτρονικά λεγόμενα «κοινωνικά δίκτυα επικοινωνίας» όχι μόνο καλλιεργούν ό,τι πιο αρνητικό έχει ο καθένας, αποκλείουν την κριτική σκέψη και κυρίως οπλίζουν με πληροφοριακό υλικό την εμπρόθετη εξουσιαστική εκμετάλλευση, την από τη φύση της αντίπαλο της ελευθερίας της συνείδησης.

Οι διαφημίσεις κατ’ευφημισμό μηνύματα ενημέρωσης αλλοιώνουν προκαταλαμβάνοντας τις αισθήσεις και την εξ’ αυτών συνείδηση, σκηνοθετούν τη ζωή και διαστρέφουν τη δομή τη σκέψης. Πίνοντας νερό πρέπει να αισθάνεσαι έτσι, όταν πηγαίνεις διακοπές πρέπει να αισθάνεσαι έτσι, τα ακριβά αυτοκίνητα συνυπάρχουν με ωραίες γυναίκες, τα φθηνά, χωρίς γυναικεία παρουσία. Μοναδικό κίνητρο η τιμή τους. Θα πρέπει να είναι τυχαίο ή διαβολική σύμπτωση ότι οι πιο άσχημες γυναίκες που έχω δει βγαίνουν από ακριβά αυτοκίνητα. Η προπαγάνδα, είναι άξια προσοχής, η κομψότητα του «Δ» έναντι του βαρβαρικού «D» στοχεύει κατευθείαν στο συναίσθημα είτε είναι αληθινό είτε είναι πλαστό. Για να μην επιβαρυνθεί η οικογένειά σας, πληρώστε προκαταβολικά και με δόσεις τα έξοδα της κηδείας σας. Διατίθεται τεράστια ποικιλία επιλογών. Η πλύση εγκεφάλου σε όλη την απεχθή τεχνική της. Στον ορυμαγδό των διαφημίσεων σε όλα τα μέσα, κάνει παρέα η χλαπαταγή και η ηλιθιότης των κοινωνικών δικτύων, έτσι ώστε να γίνουν οι απαραίτητες μετρήσεις για να ομαδοποιηθεί η μάζα και να τακτοποιηθεί η αγορά. Μια ομολογία πίστεως και υποταγής στο σύστημα. Δεν αναφέρθηκα καθόλου στην πολιτική προπαγάνδα  διότι μου είναι απεχθής και πρόκειται για το πιο διεστραμμένο και κακόβουλο είδος.

Παραμονές πρωτομαγιάς και ενώ η φύση, Παρόλη την κακοποίηση και την περιφρόνηση που υφίσταται ξαναζωντανεύει γεμάτη χρώματα και αρώματα, ανασταίνεται με δύναμη και σθένος, ποιότητες χαμένες για τους σημερινούς ανθρώπους, στο καταπράσινο νησί της «Κίρκης» το γεγονός, «event» για τους σύγχρονους, είναι το τουρνουά του τένις. Η παράκρουση της «μαϊμούς» σε οξεία επιδείνωση. Ο φουκαράς ο «Μέγας» Κάρολος δεν πρόλαβε να γράψει για τα δεινά που συσσωρεύει για τους ανθρώπους ο ελεύθερος χρόνος τον οποίο αποταμιεύουν οι σκλάβοι και οι μηχανές. Τον πρόλαβε ο Χάρος. Άγνωστο αν είχε προπληρώσει αυτός ή ο Ένγκελς τα έξοδα της κηδείας του. Γεγονός πάντως είναι ότι τον κήδεψε η κυβέρνηση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Άραγε αναγνώρισε τη μεγαλοφυΐα ενός αντιπάλου, ή απλά, επιτέλους, ανακουφίστηκε με το θάνατό του; Το ερώτημα θα παραμείνει.