Η σαγήνη της δραχμής¹ (11/2/2017)

Η χρονική περίοδος της κρίσης παρατείνεται και οι «δραχμοσυνήγοροι», οι οπαδοί, δηλαδή, της επιστροφής της δραχμής επανέρχονται, πιο αποφασισμένοι από ποτέ, με όλα τα μέσα της γνωστής προπαγάνδας, δημοσιεύματα, φήμες, δηλώσεις, απέναντι σε ένα ακροατήριο εξουθενωμένο τόσο οικονομικά όσο και ηθικά.

Το ποσοστό ήδη των πολιτών που μένουν πιστοί σε μια ευρωπαϊκή εξέλιξη μειώνεται δραματικά. Μεγάλο μέρος αυτής της μεταστροφής και τελικά καταστροφής οφείλεται κυρίως στην απαιδευσία και την έλλειψη διορατικότητας των πολιτικών και στην αδιαφορία για το μοιραίο που καθηλώνει τους πολίτες.

Η κρίση γίνεται άμεσα αντιληπτή στο βαλάντιο του λαού, στην ουσία όμως απειλεί θανάσιμα την ίδια την ύπαρξη των Ελλήνων με τον πολιτισμό τους και την ιδιαίτερη οντότητά τους. Η νομισματική κρίση είναι μόνον ένα σύμπτωμα μιας χρόνιας αρρώστιας που τυραννάει τη νεότερη Ελλάδα απ’ τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του νεότερου ελληνικού κράτους. Η νεότερη Ελλάδα είναι άρρωστη συστημικά. Και όχι συμπτωματικά.

Η κρίση αυτή ξέσπασε κυρίως εξαιτίας των συνθηκών που προκάλεσε η ανατροπή της παγκόσμιας ισορροπίας  και αφορά στη δυσκολία ή ορθότερα στην αδυναμία της νεοελληνικής κοινωνίας να προσαρμοστεί εγκαίρως στα νέα δεδομένα που προκλήθηκαν με την τελική νίκη του καπιταλισμού. Οι ταχύτητες με τις οποίες κινούνται οι τεχνικές εφαρμογές και η επικράτηση ενός και μοναδικού τρόπου ανάπτυξης και ζωής, κάνουν ανέφικτη αυτή την προσαρμογή για την καθυστερημένη νεότερη Ελλάδα.

Οι Έλληνες είναι ένας λαός με υπερβολικά ανεπτυγμένα προτερήματα αλλά και ελαττώματα. Το καπιταλιστικό πρότυπο από τη φύση του ενισχύει το «εγώ» και όχι το «εμείς». Δημιουργήθηκε ένα περιβάλλον, μέσα στο οποίο καλλιεργούνται και αναπτύσσονται εξαιρετικά κυρίως τα ελαττώματα παρά τα προτερήματα. Η λεγόμενη αντιστάθμιση είναι μια αναποτελεσματική μέθοδος ισορροπίας η οποία εκτός από το ότι είναι ατέρμων είναι από τη φύση της εξαντλητική. Μπορεί κατά περίπτωση να αποτελέσει προσωρινή λύση όσον αφορά σε ποσοτικά προβλήματα. Ποτέ όμως σε ποιοτικά. Οι οπαδοί της δραχμής θα πρέπει να εξηγήσουν και ο λαός να απαιτήσει αυτή την εξήγηση, το πώς δηλαδή η επιστροφή στη δραχμή θα ρυθμίσει τα κοινωνικά και ποιοτικά προβλήματα, τις συστημικές και γενεσιουργές δηλαδή αιτίες της κρίσης.

Η ευάριθμη κάστα των οικογενειών του χρήματος και της πολιτικής που εκμεταλλεύεται τους Έλληνες, ντόπια και ξένη, αλλάζοντας κατά περίπτωση εμφάνιση, από φράγκικες βελάδες μέχρι αρβανίτικες φουστανέλες, και η οποία στηρίζεται χρόνια τώρα από τους στυλοβάτες της συντήρησης, την πλουτοκρατία, την δεσποτοκρατία και το στρατό, θα πρέπει να δώσει μια εξήγηση.

Αυτή η κάστα αναπαράγεται όπως κάθε σύστημα, κατ’ εικόνα και ομοίωσή της και αναπληρώνει συνεχώς της απώλειές της. Μήτρα αυτής της αναπαραγωγής η κοινωνία και το σχολείο.

Πολιτικοί και τσιφλικάδες από τους χρόνους του ’21, εθνοκάπηλοι της Μεγάλης Ιδέας, μαυραγορίτες της κατοχής και καταχραστές της βοήθειας Μάρσαλ. παρατρεχάμενοι της δεσποτικής εξουσίας, πράκτορες της ατλαντικής συμμορίας, νεόπλουτοι της επταετίας και της αλλαγής, βασιλόφρονες λιμοκοντόροι, ευρωλάτρες πρώην κουρελάριοι, εστετάριοι εκτρωματολόγοι και πολλοί άλλοι. Όλοι αυτοί, φίρδιν-μίγδιν,  εκμεταλλεύονται τον εργαζόμενο και αυτοκακόμοιρο προγονόπληκτο λαό. Ένας ολόκληρος κόσμος ένοχος, αμαρτωλός και κολασμένος. Ένα ποζάτο και πρόστυχο προλεταριάτο του κιτς με αισθητική, που δεν καταφέρνει να υπερβεί ούτε το μετασοβιετικό γκλάμουρ. Όλοι αυτοί, είναι πίσω απ’ την προπαγάνδα της δήθεν «σωτήριας» επιστροφής της δραχμής πράγμα που θα καθηλώσει ανεπιστρεπτί τον ελληνικό λαό στην περιθωριακή καθυστέρηση. Λήστεψαν τους ΄Έλληνες προστατευόμενοι από τους όμοιούς τους ξένους παίρνοντάς τους τα πάντα, ακόμα και τα βαφτιστικά σταυρουδάκια και τα δαχτυλίδια της γιαγιάς. Έχοντας εξασφαλίσει τα μαύρα κέρδη τους σε ευρώ θέλουν τη δραχμή για να αγοράσουν ό,τι απέμεινε. Θα αποδειχθούν οι Έλληνες άραγε για ακόμα μια φορά μωρόπιστοι και αφελείς; Θα συντηρήσουν με το αίμα τους ακόμα μια φορά το μικρόψυχο ξιπασμένο και κατ’ ουσία ανύπαρκτο κράτος, το οποίο όταν σπανίως εμφανίζεται είναι εξαιρετικά διεφθαρμένο ανεπαρκές και αναποτελεσματικό; Θα σώσει η δραχμή το διαλυμένο σχολείο, θα καταργήσει το φακελάκι και το χρηματισμό των δημοσίων λειτουργών, την αυθαιρεσία και την εξαγορά των εκλεγμένων αρχόντων, την κοπάνα και την κομπίνα, το λάδωμα, το λουφέ και το μπαξίσι; Μοιάζει αδύνατο.

Θα ντύσει καλύτερα η δραχμή την πνευματική γύμνια και την υλική απληστία των πολλών; Θα διαλύσει την νεοελληνική φαντασίωση ότι η λύση θα προκύψει από τη δράση των κομμάτων και την ύπαρξη ενός χαρισματικού αρχηγού; Ποιος θα πείσει τους Νεοέλληνες ότι η λύση είναι στα χέρια τους και ότι ένα μικρό και ελάχιστο ποιοτικό βήμα του καθενός σε προσωπικό πεδίο είναι αρκετό για την αλλαγή πορείας; Ποιος θα αποκαλύψει ότι η προγονοπληξία εξυπηρετεί τους εχθρούς και το διάβολο; Ποιος θα πείσει τους Έλληνες ότι οι πρόγονοι και η κληρονομιά τους διδάσκουν μόνο και δεν αποτελούν άλλοθι για την αρρωστημένη θυματολογία;

Στη νεοελληνική πραγματικότητα πάντα φταίει ο άλλος, ο ξένος, ο διαφορετικός. Ποιος θα καταργήσει την μπουρδολογία των πολιτικών που παπαγαλίζουν περί αναδυομένων αγορών λαϊκού καπιταλισμού, θερμής κατανάλωσης, πτώσης επιτοκίων και άλλα;

Θα αρκούσε σαν αρχή να κάνει ο καθένας καλύτερα την εργασία του. Τίποτα δε δημιουργείται από το τίποτα.

Θα καταργήσει άραγε η δραχμή την ξιπασιά, την υπεροψία, τη δουλοπρέπεια, την ευτέλεια, την εκμετάλλευση του αδυνάτου, την αναίδεια του πλούτου, τη συστολή του βιοπαλαιστή, την κατ’ ανάγκη εκμετάλλευση της ιστορίας και των προγόνων; Είναι φανερό ότι η επαναφορά της δραχμής είναι αδύνατο να φέρει τέτοια αλλαγή. Ούτε καν αμφίβολο.

Την κάστα της εκμετάλλευσης υπηρετεί κι ένα πλήθος παρασίτων που βιοπορίζεται από την αμάθεια και τη λαϊκή καθυστέρηση. Ένα πλήθος που δεν είναι τίποτε άλλο από τα συμπτώματα της χρόνιας αρρώστιας της κοινωνίας μας, μιας κοινωνίας χωρίς αίσθημα κοινότητας. Αποτρόπαιη ακολουθία της εκμετάλλευσης: οι μάγοι, αστρολόγοι, μάντεις, μέντιουμ, χαρτορίχτρες, καφετζούδες, ψευτο-ιερείς, απατεώνες και τσαρλατάνοι του μεταφυσικού κόσμου, εκμεταλλευτές της αφελούς ευσέβειας κα. Μια αποκρουστική πομπή που παρελαύνει μπρος στα μάτια της απαθούς και διεφθαρμένης εξουσίας.

 Το δράμα θα συνεχίζεται με το φάντασμα της κορύφωσης να καραδοκεί. Μάταια ελπίζουν, όσοι το κάνουν, σε έναν από μηχανής θεό.

1.Η σαγήνη δεν είναι η γοητεία ή η μαγεία που ασκεί μια Γοργόνα ή Σειρήνα ή μια οποιαδήποτε θελκτική θηλυκιά οντότητα ή συνήθεια. Στην ταλαίπωρη ελληνική γλώσσα σημαίνει ένα δικτυωτό σάκο που σέρνει ο ψαράς ψαρεύοντας και εγκλωβίζει τα ψαράκια, τα οποία, όπως είναι γνωστό, μαγειρεύονται και καταβροχθίζονται με πολλούς τρόπους και πολλές συνταγές